Neukölln, Berlin Muzułmańska dzielnica oddalona zaledwie sześć kilometrów od Bramy Brandenburskiej to przykład nieudanej polityki multi-kulti propagowanej przez rząd niemiecki - tak Neukölln charakteryzuje Paul-Richard Gromnitza, dziennikarz i ekspert ds. stosunków polsko-niemieckich. Dzielnicę omijają szerokim łukiem dostawcy pizzy, a nawet policja, ponieważ lokalne gangi libańskich Kurdów, mniejszość turecka oraz czarnoskórzy, postawni mężczyźni w skórzanych kurtkach ustanowili tu swoje własne prawo. Prawo pięści. Nad głównymi ulicami - Columbiadamm czy Flughafenstrasse wieczorami unosi się zapach fajek wodnych oraz słychać arabskie przeboje. Neukölln konkururuje o miano najgorszej dzielnicy Berlina z ponurym blokowiskiem Marzahn-Hellersdorf, tureckim Weddingiem czy nawet Reinickendorfem, z którego pochodzi raper Sido - idol zbuntowanej młodzieży. Jednak w statystykach przestępczości, częstotliwości walk ulicznych i liczbie zamordowanych osób Neukölln nie ma sobie równych. Wilda, Poznań Dzielnica nadal nie cieszy się dobrą sławą, chociaż mieszkańcy przyznają, że w kwestii bezpieczeństwa jest już znacznie lepiej. Poznań, Wilda, rynek - Gdy wprowadzałam się na Wildę kilka lat temu, właścicielka reklamowała dzielnicę mówiąc, że kilka ulic dalej mieszka Gulczas z Big Brothera. Dziś główną zaletą jest raczej jedyne w Poznaniu kino 5D, o którym jednak nie wszyscy wiedzą - mówi Katarzyna Szychulska, która mieszka przy Fabrycznej i studiuje japonistykę w budynku zakładów przemysłowych Hipolita Cegielskiego, również na Wildzie. Bo właśnie wielkie fabryki i proletariacka historia nadała dzielnicy robotniczy charakter. Wraz z upadkiem olbrzymich zakładów pracy zaniedbane kamienice zaczęły popadać w ruinę, a na ulicach pojawiły się opalone dziewczyny z białych kozakach, drobni przestępcy, dealerzy narkotyków i handlerze pirackimi płytami CD. W policyjnych statystykach przestępczości Wilda nadal przoduje (głównie w kradzieży samochodów). Okolice ulic Sikorskiego i Kosińskiego, a także północny odcinek Fabrycznej to miejsca, których należy przede wszystkim unikać. Izmajłowo, Moskwa W stolicach dawnych demoludów nie było dzielnic dobrych i złych. Wszystkie były takie-sobie. Dzisiaj jest podobnie, jednak na "szczególną nieuwagę" zasługują dwa rejony Moskwy - okolice parku Izmailovskiego i słynne akademiki Uniwersytetu Przyjaźni Narodów im. Lumumby - wskazuje Andrzej Łomanowski, były korepondent polskich mediów w Moskwie. Foto: Onet Moskwa, Izmajłowo, park Uniwersytet w czasach Związku Radzieckiego był kuźnią kadr komunistycznych z Angoli, Nigerii i innych krajów afrykańskich. Dzisiaj jest to miejsce uznawane za najtańszy moskiewski burdel. Regularnie zdarzają się podpalenia (w 2003 r. w pożarze zginęło 36 studentów) oraz bójki na noże. Ponure blokowisko na wschodzie Moskwy - Izmajłowo opanowali natomiast gastarbeiterzy z Kirgizji, Uzbekistanu i Czeczeni, a przede wszystkim liczna mniejszość azjatycka. Gangi Chińczyków, Tajów i Wietnamczyków nocami bronią się przed nalotami grup rosyjskich nazistów, z którymi umawiają się na regularne "ustawki". W sąsiednim parku znajdują się opuszczone bunkry po dawnym Dowództwie Wojsk Chemicznych. Co się w nich dzisiaj kryje? Wolimy nie wiedzieć. Barbes / Goutte d’Or, Paryż - Najniebezpieczniejszą częścią Paryża jest Barbes, część 18. dzielnicy - bez wahania wskazuje Tomasz Konopka, redaktor portalu Foto: Onet Paryż, Barbes-Rochechouart to stacja metra w Goutte d’Or, której rejony owiane są złą sławą, głównie za sprawą zamieszkujących je emigrantów przybyłych z francuskojęzycznych krajów afrykańskich. Merostwo Paryża podjęło decyzję o budowie bloków socjalnych na terenie Goutte d’Or. Cała mniejszość została skumulowana w blokowisku, uznawanym dziś za siedlisko zła, opanowane przez prostytutki, handlarzy narkotyków i broni, złodziei oraz przemytników. W dzielnicy w 2005 r. miały miejsce zamieszki, będące częścią wielkiej fali protestów imigranckich. Rozpoczęły się one w podparyskim Clichy Sous Bois, które mimo rządowego programu naprawczego uznawane jest nadal za równie niebezpieczny rejon Francji. Goutte d’Or konkuruje o tytuł najniebezpieczniejszej części Paryża z 13. dzielnicą, nazywaną China Town ze względu na liczną mniejszość azjatycką. Christiania, Kopenhaga Miasto w mieście, nazywane "Wolnym Miastem Christiania", ponieważ na terenie panuje nieoficjalny kodeks praw, niezależny od usancjonowanego przez rząd Danii. Zakazuje on używania samochodów, kradzieży, korzystania z broni czy sprzedaży i zażywania ciężkich narkotyków. Foto: Onet Kopenhaga, Christiania Ponadto obowiązuje zasada "no running". Osoba, która biegnie, może narazić się na nieprzyjemną reakcję tutejszej społeczności. Stanowią ją głównie hippisi pamiętający epokę flower power, anarchiści, lokalni handlarze narkotyków przy głównej ulicy zwanej Pusher Street czy fani dzielnicy z całego świata, którzy chętnie odwiedzają Christianię. Dzielnica z roku na rok traci swój koloryt i przeczy pierwotnej idei utworzenia utopijnego miasta. Temat Christianii regularnie poruszany jest podczas obrad Folketingu, który mimo stosownych regulacji nie potrafi zwalczyć obecnego tu do dziś problemu prostytucji i handlu narkotykami. La Mina, Barcelona Wielkie turystyczne miasta w Europie borykają się z zalewem kieszonkowców. W stolicy Katalonii grasują oni głównie na stacjach metra (El Reval, Placa Catalunya), a także w podmiejskiej kolejce dowożącej turystów z nadmorskich kurortów (należy wzmagać czujność głównie na stacjach, ponieważ kieszonkowcy rabują najczęściej na chwilę przed odjazdem pociągu i wyskakują przed zamykające się drzwi). Foto: Onet Barcelona, przedmieścia Jednak drobna przestępczość nie powinna odstraszać tak, jak owiana złą sławą dzielnica La Mina. Położona na peryferiach Barcelony jest efektem nieprzemyślanej polityki budowy przedmieść w latach 60. Chociaż władze miasta inwestują w ożywienie dzielnicy i zmianę struktury mieszkańców (jeszcze kilka lat temu 40% stanowili Romowie), to nadal Rambla de la Mina i Avinguda de Manuel Fernandes Marquez uznawane są za jedne z najbardziej niebezpiecznych ulic Barcelony. Plac Omonia, Ateny Stolica Grecji uznawana jest za jedno z bardziej niebezpiecznych miast w Europie. Plakę, czyli ateńskie stare miasto u podnóża Akropolu, charakteryzuje bardzo ciasna zabudowa. Foto: Onet Ateny, plac Omonia Kiedyś Grecy chcieli zagwarantować sobie cień, budując całe rzędy kamienic w bardzo bliskiej odległości. Dzisiejsi, zniechęceni brakiem intymności Ateńczycy uciekli ze śródmieścia, a w ich miejsce wprowadzili się głównie Albańczycy i Pakistańczycy, którzy na początku lat 90. wyemigrowali do Grecji. Planując spacer po Place warto zobaczyć słynną odprawę warty, przespacerować się deptakiem Ermou, zjeść souflaki w knajpie Thanasis przy placu Monastiraki i… pod żadnym pozorem nie skręcać w lewo, w kierunku Placu Omonia. Okolicę opanowały prostytutki, handlarze narkotyków i przemytnicy. Nocą, ten najstarszy plac w Atenach jest świadkiem porachunków gangów i walk ulicznych. Piazza Garibaldi, Neapol - Od powrotu z Neapolu samochód Cinquecento kojarzy mi się tylko z jednym. Tzw. prostytutki mobilne, czyli panie lekkich obyczajów, jeżdżą tymi najmniejszymi modelami Fiata, krzycząc vieni qua! vieni qua! do przechodniów. Często wcale nie muszą krzyczeć, by zdobyć klientów. Foto: Onet Neapol, Piazza Garibaldi Plac Garibaldi i Corso Umberto I to przecież największy dom publiczny w Europie - mówi Michał Baruch, student, który przez 6 miesięcy wynajmował mieszkanie przy sąsiedniej Corso Novara. Niestety większość turystów właśnie tu zaczyna swoją przygodę z południowymi Włochami. Plac Garibaldiego znajduje się zaraz przy wyjściu z dworca kolejowego, krzyżują się tutaj linie metra, odjeżdżają autobusy w różne części Włoch. Legenda głosi, że to jedno z głównych miejsc przeładunku narkotyków i handlu ludźmi w Europie. Chwilę przed północą pokazuje swoje najgorsze oblicze. Do handlujących kradzionymi telefonami komórkowymi, narkotykami czy papierosami z Afryki, dołączają prostytutki z całego świata.